مستند خاک اسپانیا

مستند خاک اسپانیا (۱۹۳۷) به‌وسیله تلاش گروهی از افراد با ملیت‌های مختلف ساخته شد. حامی مالی فیلم هالیوود، کارگردان یوریس ایونز و روایت فیلم با صدای ارنست همینگوی بیان شد. فیلم رویکردی هنرمندانه به مسئله حقیقت‌گویی در مسائل سیاسی داشت و اتفاقاً نمایشگر مهارت‌های چندگانه زیبایی‌شناختی رو به رشد ایونز بود. این فیلم با رویکردی که به رئالیسم رمانتیک رابرت فلاهرتی شباهت بسیاری دارد بیننده را به تماشای زندگی روزمره روستایی در نزدیکی مادرید می‌برد. این مستند که در زمان جنگ فیلم‌برداری شده بود مراحل ساخت کانال آب‌رسانی را نشان می‌داد که نقشی اساسی در آبیاری محصولاتی داشت که قرار بود برای تغذیه مادرید درگیر کشت شود. تمرکز فیلم بر زندگی روزمره روستا است و درعین‌حال بیننده را به تماشای فعالیت‌ها و عادات روستاییان دعوت می‌کند در فیلم می‌بینیم که اکنون جنگ نیز بخشی از زندگی مردم روستا شده است و روستاییان را می‌بینیم که اسلحه بر دوش دارند نگهبانی می‌دهند و ویرانی‌های حاصل از گلوله‌باران را جستجو می‌کند. حمایت خلل‌ناپذیر روستاییان از جنبش ضد فرانکو در تاروپود ارزش‌ها وزندگی روزمره آنان بافته‌شده است. ایونز با کمک روایت کوتاه همینگوی موفق شد بااحتیاط از کنار مسائل دردسرآفرینی کشمکش‌های تعدد احزاب بگذرد فیلم در عوض ارائه اطلاعات سیاسی به انتقال صمیمیت بشری می‌پردازد. ایونز از رویکرد رئالیسم برای پیش کشیدن احساس بیننده بهره می‌برد. اگرچه این فیلم مدت کوتاهی بر پرده سینماها رفت اما در مدتی که این فیلم بر پرده بود در سینماها و باشگاه‌های سینمایی و همین‌طور در نمایش‌های خصوصی کمک‌های مالی بسیاری را در حمایت از جنبش جمهوری‌خواهان ضد فرانکو جمع کرد. مستند خاک اسپانیا همچنین پاسخی بود به بحثی که در آن زمان میان فعالان فیلم‌ساز وجود داشت: آیا فیلم‌ساز باید فیلمی جنگ‌طلبانه بسازد تا با این کار هم‌پیمانان جدیدی را برای تلاش مشترک در جنگ به دست آورد و یا باید تلاش کند تا مخاطبان دورتر را نسبت به‌درستی دیدگاهی قانع کند؟ تلاش دوم به جنبه هنری بیشتری نیاز دارد که مستند خاک اسپانیا در این راه موفق بود. پس‌ازاین فیلم ایونز در نقش فیلم‌ساز فعال پیشرویی که شاگردان بسیاری را پرورش داده بود تا زمان مرگ خود در سال ۱۹۸۹ همچنان به کار خود ادامه داد.

The documentary “Soil of Spain” (1937) was made by the efforts of a group of people of different nationalities. The financial sponsor of the Hollywood film, the director Joris Ivens and the narration of the film was narrated by the voice of Ernest Hemingway. The film took an artistic approach to the issue of telling the truth in political matters, and incidentally showcased Ivens growing multifaceted aesthetic skills. With an approach that is very similar to the romantic realism of Robert Flaherty, this film takes the viewer to watch the daily life of a village near Madrid. This documentary, which was filmed during the war, showed the stages of the construction of the water supply canal, which played an essential role in irrigating the crops that were to be cultivated to feed Madrid. The focus of the film is on the daily life of the village, and at the same time it invites the viewer to watch the activities and habits of the villagers. In the film, we see that war has now become a part of the life of the village people, and we see the villagers guarding the village with guns and the destruction caused by the shelling. looks for. The unwavering support of the villagers to the anti-Franco movement is woven into the fabric of their values and daily life. With the help of Hemingway’s short narration, Ivens managed to carefully avoid the troublesome issues of multi-party conflicts. Instead of presenting political information, the film conveys human intimacy. Ivens uses the realism approach to bring out the viewer’s feelings. Although this film was released for a short period of time, it collected many donations in support of the anti-Franco republican movement in theaters and film clubs, as well as in private screenings. The Spanish soil documentary was also a response to a debate that existed among filmmakers at the time: should a filmmaker make a warmonger film in order to gain new allies for the common war effort, or should he try to appeal to a more distant audience than the right one? A convincing point of view? The second attempt requires a more artistic aspect, which the Spanish soil documentary was successful in this way. After this film, Ivens continued to work as an active progressive filmmaker who cultivated many students until his death in 1989.